Çevirmen: Emirhan KARAHASAN
Çevirmen: Emir GÜÇLÜ
hiçkimse yaşardı şirin bir nasıl kasabada
hiçkimse yaşardı şirin bir nasıl kasabada (aşağı yukarı çalar durur çanları da) bahar yaz güz zemheri olursa yakar türkü olmazsa takıp oynardı zili
Kadınlar erkekler (içleri turşucuk ufacık tefecikler)hiçkimseyi de hiç önemsemezlerekemediklerini ekerler ve biçtikleri hep çarçurgüneş ay yıldızlar yağmur
çocuktan alırdın haberi (bilse de sadecebiri ikisi unutup yittiler ettikçe seneler devrigüz zemheri bahar yaz)seviyordu kimse hiçkimseyi
yaprak düşer günler eksilir penceredenkimsesi hastalıkta ve sağlıkta yanında mütamadiyenuçup kaçarken beyaz örtü güvercinlerihiçkimse’nin hiçi artık her şeyiydi kimsenin
herkeslerle evlendiler birileriağlanacaklara göbek attılar kulaklarda hep melodi(uyu uyan um ve sonra) sonraolmazları uyutur düşlerini
yağmur güneş ay yıldızlar(ve yalnız anlatır çocukları karnasıl olur da unuturlaraşağı yukarı çalıp dururken çanlar)
bir gün hiçkimse öldü herhalde(kimsenin kondurduğu buse gözünde)gömdüler yan yana yoktu vakitlerigel gündüz gece gitti
iki ruh tek beden bir düş hep tecanüsdüşletir sonsuz uyku sonsuz düşkimse ve hiçkimse toprak ve nisan aylarıruhları arzu dolu olduran olmazları
erkekler Kadınlar (çın çın çınlar)yaz güz zemheri baharyürüdüler uzun ince ne ektilerse biçtilergüneş ay yağmur yıldızlar
herkimse yaşadı şirin bir kasabada
herkimse yaşadı şirin bir kasabada birçok çanlar süzülürken havada ilkbahar yaz sonbahar kış yapamadıkları şarkıda yapabildikleri dansta
Kadınlar ve erkekler (hem küçüğü hem kısası) hiç hiçkimseyi umursamadı hayalleri tohumda aynıları hasatta güneş ay yıldızlar yağmur
sezdi çocuklar (ama çok azı büyürken anlar unuttuğunu küçüklüğü sonbahar kış ilkbahar yaz) hiçkimse herkimseye zaman geçtikçe yanmakta
anı yaşarken ve yapraklar yeşerirken neşesine sevinirken kederine üzülürken bir kuş kardaydı ve canlı canlıydı herkimse’nin herşeyi tamamen ondaydı
bazıları evlenmişmişler herkeslerine sevinmişmişler gülünecek hallerine (uyumuşlar uyanmışlar umutlanmışlar ve) asla demişler ve yatmışlar yine
yıldızlar yağmur güneş ay (sadece kışın soğukluğu açıklayabilir çanlar süzülürken çocukların hafızası ne diye havada?)
bi’ ara ölmüş herkimse galiba (ve gelip öpmüş hiçkimse ama) işgüzarlar kafilesi gömmüşler onları yan yana yavaş yavaş ve biraz biraz
daha daha ve derine derine ve fazla fazla uykuya uykuya hiçkimse ve herkimse toprakla nisanda umutları bir ruh ve istekleri bir muamma
Kadınlar ve erkekler (çin çin ve tın tın) yaz sonbahar kış ilkbahar biçtiler tarlaları ve geldi yine aynıları güneş ay yıldızlar yağmur
Kaynakça:
Cummings, E. E. (1940). How Anyone Lived in a Pretty How Town. In 100 Selected Poems: E. E. Cummings. poem, Grove (New York).
KLUÇEV 